พระปรางค์ สร้างเมื่อ พ.ศ.2030-2035 เป็นเจดีย์ 5 องค์ แบบบัวผันสร้างไว้ 4 มุม รอบพระปรางค์ ซึ่งปัจจุบันนี้เหลือทางทิศใต้เท่านั้น ลักษณะเป็นหินทราย ผู้สร้างคือขุนหาญ บุญไทย บูรณะครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2425-2440 รอบ ๆ องค์พระปรางค์ ประดับไปด้วยลายสลักภาพต่าง ๆ เช่น พระนารายณ์ทรงครุฑ และภาพวาดเทวดาต่าง ๆ ตามความเชื่อทางลัทธิพราหมณ์ นอกจากนี้บริเวณรอบองค์พระปรางค์ยังล้อมรอบไปด้วยระเบียงคด ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปหินทราย พุทธศิลปะแบบอยุธยา ประดิษฐานอยู่โดยรอบ เป็นพระพุทธรูปหินแดงสมัยลพบุรี ประดิษฐานอยู่จำนวน 41 องค์

พระนอนองค์ใหญ่ "พระพุทธไสยาสน์" องค์เดิมสร้างมาพร้อมกับวัดเดิมระหว่างปี พ.ศ. 2030 – 2035 ระหว่างปีพ.ศ.2515 - 2547 ได้รับการบูรณะซ่อมแซมโดยการสร้างครอบองค์เดิม ซึ่งมีความยาวประมาณ 30 เมตร

อุโบสถเก่า มีขนาดกว้าง 7 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. 2438 สมัยรัชกาลที่ 5 ผู้ก่อสร้างอุโบสถหลังนี้ คือ พระยาธรรมจรัญญานุกูลมนตรี (จำเริญ บุรณศิริ) ภายในพระอุโบสถมีพระประธานปางมารวิชัย เป็นพระพุทธรูปปั้น ถือปูนปิดทอง